Stadshuis Casa Hortinha

Laurinda Griekspoor - Stadshuis Casa Hortinha

URBAN LIFE IN HET OUDE PORTIMAO: EEN BIJZONDERE BELEVING ‘s Avonds rond een uur of negen, tegen een prachtige ondergaande zon, rijden we een straatje binnen in het oude centrum van Portimao. Samen met mijn man ben ik op weg naar Casa Hortinha, geboekt bij Portugalvillas, op nog geen uur rijden van Faro. We zullen hier ongeveer 10 dagen verblijven. Op het stoepje voor het huis staat eigenaar Arnold, die ons hartelijk verwelkomt en aanbiedt onze bagage naar binnen te dragen. We zien een mintgroen huis en uit de openstaande ramen klinkt een zoetgevooisde Portugese stem die een heerlijk relaxed bossa nummer zingt. De designlampjes binnen zijn al aan, hoewel het buiten nog niet helemaal donker is en daardoor ziet het huis er heel aantrekkelijk uit. We kunnen niet wachten om het huis van binnen te kunnen bekijken. Als we het huis binnenkomen, geeft Arnold ons niet alleen een rondleiding maar legt ons ook uit hoe alle slimme technische snufjes werken. “Heel makkelijk”, zegt hij herhaaldelijk en dat klopt. Het huis is schitterend opgeknapt en ingericht, in jaren zestig stijl met het comfort en technische snufjes van nu. Het is strak en tegelijkertijd gezellig. Als we alles hebben gezien, moeten we eerst de huurauto ergens zien te parkeren, die we zo lang even op de stoep hadden gezet. Arnold wijst ons de weg naar de parkeergarage op nog geen 50 meter van het huis, maar zegt ineens: ‘Wacht, je kunt ‘m hier om de hoek ook kwijt, ik geef je wel aanwijzingen met inparkeren’. En als de auto in een smal zijstraatje staat, strak tegen de muur van een huis, wandelt hij met ons naar een Braziliaans restaurantje op nog geen honderd meter, want het is inmiddels 21.30 uur (voor ons gevoel dus al 22.30 uur omdat er een uur tijdsverschil is met Nederland) en wij hebben trek. Terwijl Arnold een tafeltje voor ons regelt en ons en passant nog even laat zien wat je hier het beste kunt eten (‘deze clams komen uit Alvor’) laten we ons aar een tafeltje brengen. Als Arnold vertrekt en drinken wij een glas wijn en eten de lekkerste gegrilde garnalen die je je maar kunt voorstellen. En niet duur. Dit is een heerlijk begin van onze vakantie, zeggen we tegen elkaar, als we rond 23.00 uur door de straatjes terug slenteren naar onze casa. Arnold stuurt ons nog meer tips en dat is super, want zo komen we tijdens onze hele vakantie in authentieke restaurantjes met heerlijk eten voor zachte prijsjes en op plekken, die je normaal niet direct zelf vindt, zoals de mooiste strandjes in de buurt. Het appartement is meer dan alleen onze uitvalbasis. We slapen in een goed bed, de keuken is mooier en completer dan thuis en het dakterras met loungebed is geweldig. Als het te warm wordt, klappen we de parasol uit of we laten ons zakken in het buitenbad, terwijl we naar de ooievaars kijken die een paar daken verderop zitten. Omdat er ook een buitenkeuken op het dak is, komen we niks te kort. Het fijne van deze stadsvilla is dat alles op 5 minuten loopafstand ligt, van supermarkt tot zee en van restaurantjes tot modewinkel met designerskleding. Achter onze casa is een marktplein waar - in ons eerste weekend hier - de hele dag door allerlei leuke uitvoeringen te zien zijn. Op dag 6 van onze vakantie, horen we voor het eerst Nederlands praten. Het valt ons op dat we echt tussen de locals leven. Het lijkt wel of de inwoners van het oude centrum elkaar allemaal kennen, ze spreken elkaar aan op straat en drinken een bica (een Portugese espresso) op de terrasjes met elkaar. We worden er snel in betrokken, want als wij ergens voor een tweede keer komen, worden we herkend en vriendelijk begroet. Ook onze overburen, de eigenaren van een hip vega restaurantje, herkennen ons direct als we ‘s avonds nog een laatste drankje komen drinken bij ze. We zijn er nog nooit geweest, maar we hoefden ons niet voor te stellen als bewoners van Casa Hortinha van de overkant, want ze hadden ons al een paar keer gezien. Hoewel er geen gast meer in het restaurant is - het is al laat - stoppen ze met opruimen, geven ons een rondleiding door hun bijzondere pand en schenken een drankje voor ons in. Ik geniet iedere dag van dat ‘community-gevoel’ dat je volgens mij in Nederland alleen nog in kleine dorpen ziet. Zo drink ik op zaterdagochtend in mijn vakantie koffie op mijn favoriete terrasje verderop in de straat. Eigenaresse Lena weet al wat ik ga bestellen en zegt hartelijk: ‘Ga maar buiten zitten, ik kom het brengen.’ Terwijl ik daar in het ochtendzonnetje van mijn ontbijtje (een galao, een Portugese latte, met een goddelijke warme appel/kaneel croissant) zit te genieten, lopen een paar vrouwen en meisjes op de drie dames aan het tafeltje naast mij af. Ze begroeten elkaar met veel enthousiasme: uitroepen van blijdschap, omhelzingen en gelach. En er komen steeds meer mensen bij, die elkaar op dezelfde uitbundige manier begroeten. Een langsrijdende auto toetert, de vrouw achter het stuur zwaait vrolijk naar het groepje op het terras, roept ze iets toe en rijdt weer langzaam door ... Eigenlijk is dit één groot spontaan feest. En het duurt alles bij elkaar nog geen kwartier. Nadat iedereen half staand en zittend een bica heeft gedronken, vliegen ze allemaal weer uit. Ik word blij van alle hartelijkheid hier in Portimao. We zijn door de locals getipt: er is een klassiek concert op donderdagavond in het Tempo Teatro Municipal. Een prachtig gebouw, dat we alleen nog van buiten hebben gezien. Eenmaal binnen, zien we dat het helemaal gemoderniseerd is, terwijl we toch de traditie aan alle kanten kunnen voelen. Omdat ik zelf zangeres ben, krijg ik korting. We betalen slechts €13 voor twee kaartjes. Waar vind je dat? De andere bezoekers zijn locals en alle aankondigingen gaan dus logischerwijs in het Portugees. Links en rechts krijgen we snelle uitleg in het Engels. Na afloop van het concert wandelen we weer terug naar het restaurant waar we eerder die avond hadden gegeten. De eigenaar verwelkomt ons hartelijk, vraagt naar onze belevenissen en haalt direct de glazen tevoorschijn voor een overheerlijk laatste drankje. Als je van stilte houdt en in je vakantie zo min mogelijk mensen wil zien, of geen auto’s langs wil horen rijden en geen meeuwen wil horen krijsen, moet je deze stadsvilla niet boeken. Het is niet stil en rustig, want je zit middenin het oude centrum en je gaat deel uitmaken van de ‘Urban life’ in Portimao. En dat is een beleving! Het getoeter in de straat neem je dan op de koop toe.